Δεν μπορούσαν να κρατηθούν, δεν άντεχαν άλλο! Ούτε εκείνη μακριά του ούτε εκείνος μακριά της. Μόλις δέκα ημέρες μετά τη συνταξιοδότησή της, η κ. Θάνου προσελήφθη ως επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Και προξενεί μάλιστα ιδιαίτερη εντύπωση ότι η κ. Θάνου δεν ντράπηκε να το κάνει, παρότι διετέλεσε και, υπηρεσιακή έστω, πρωθυπουργός.
Κατόπιν αυτού, τα προσχήματα κατέρρευσαν ολοσχερώς. Τώρα, όλοι γνωρίζουν γιατί επεδίωκε τόσο διακαώς η κ. Θάνου να παρατείνει τη θητεία της στην προεδρία του Αρείου Πάγου· και αφού τις υπηρεσίες αυτές δεν μπορεί να τις παρέχει εμμέσως διά του Αρείου Πάγου, θα τις παρέχει αμέσως ως βασική νομική σύμβουλος του πρωθυπουργού στο Μαξίμου. Εξάλλου, ο πόλεμος της κυβέρνησης κατά της Δικαιοσύνης είναι πια σε πλήρη ανάπτυξη· θα χρειάζονται, συνεπώς, στο Μαξίμου κάποιον με γνώση προσώπων και πραγμάτων του χώρου της Δικαιοσύνης.
Τι κερδίζει η ίδια με το «self-outing» που τόλμησε είναι αμφίβολο. Πάντως, δεν χάνει τίποτα· διότι ό,τι είχε να χάσει το έχει ήδη χάσει προ πολλού. Το μεν κύρος της στον χώρο της Δικαιοσύνης (όσο διέθετε) εξανεμίστηκε λόγω της μανιώδους προσπάθειάς της να γαντζωθεί στη θέση της, τη δε σοβαρότητά της, με τη δεξίωση που έστησε για τα 182 χρόνια του Αρείου Πάγου. Νομίζω ότι δεν απέχει κανείς πολύ από την αλήθεια, αν υποψιάζεται ότι το κίνητρό της ήταν η παραμονή στον χώρο της εξουσίας –έστω και από το παρασκήνιο–, τον οποίον είναι προφανές ότι προτιμά από εκείνον της Δικαιοσύνης.
Σημειωτέον, πάντως, ότι με την παρουσία της εκεί τουλάχιστον θα ομορφύνει την ατμόσφαιρα. Οχι μόνον με την ανεπανάληπτη κόμμωση που μιμείται την κίνηση της φλόγας προς τα επάνω, αλλά και με τη φιγούρα της, η οποία πάντα γέρνει κομψά προς τη μία πλευρά, θυμίζοντας τον κεκλιμένο πύργο της Πίζας...
Από τι γλιτώσαμε
«Ο κ. Βαρουφάκης μάς είχε παρουσιάσει ένα πράγμα (sic) που ουδέποτε υλοποιήθηκε, του οποίου μάλιστα εγώ ήμουν υπέρμαχος, γιατί το έχω γράψει και στο blog μoυ να υπάρχει το MΟU (sic), αν θυμάμαι καλά λέγεται να σας πω το μοντέλο που είναι εξωχρηματική συναλλαγή. Μού χρωστάει εμένα το κράτος 50 χιλιάρικα είμαι φαρμακοποιός, παίρνω εγώ IOU τα δίνω στον προμηθευτή μου ο προμηθευτής μου τα δίνει με αυτά στο δικό του Taxis, γίνεται κυκλική συναλλαγή χωρίς να δώσουμε ρευστό, το είχε εισηγηθεί και το είχα επικροτήσει. Αυτό έχουμε άποψη ως Οικολόγοι».
Δεν είναι χάρμα; Το σχέδιο για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ήταν ένα «πράγμα». Ο ίδιος ήταν υπέρμαχος του πράγματος, έστω και αν δεν μπορεί να το περιγράψει με σαφήνεια. Να πεις ότι τα έλεγε αυτά ένας άσχετος –ας πούμε, η καθαρίστρια, που μπήκε τυχαία στο υπουργικό συμβούλιο για να αδειάσει τα καλάθια και άκουσε–, θα το δεχόμουν. Αλλά να τα λέει έτσι ασυνάρτητα και με τέτοια αφελή, τραλαλά διάθεση ένας υφυπουργός, έστω και αυτής της κυβέρνησης των ασχέτων, πάει πολύ!
Πάντοτε πίστευα ότι καλύτερα να είσαι στο έλεος ενός κακού ανθρώπου που είναι έξυπνος, παρά στα χέρια ενός βλακός που είναι καλός άνθρωπος. Ομως ο συνδυασμός βλακών και κακών απλώς δεν παίζεται...
O «κύριος»
Ολα γύρω μας το δείχνουν ότι ζούμε στην εποχή του απύθμενου θράσους. Παρ’ όλα αυτά, δυσκολεύομαι να καταλάβω το ενδιαφέρον που υπάρχει για συνεντεύξεις με τον καταδικασμένο για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα Τσοχατζόπουλο. Δυσκολεύομαι να καταλάβω πόσο πληρέστερη γίνεται η ενημέρωση, βάζοντας τον (πέραν των άλλων και φανερά ανισόρροπο) Τσοχατζόπουλο να επαναλαμβάνει και εκτός δικαστηρίου τη θλιβερή υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε μέχρι τώρα.
Η ηδονοβλεπτική διάθεση της κοινής γνώμης είναι ένα σοβαρό κίνητρο για τους δημοσιογράφους, ας μην κρυβόμαστε. Ομως αυτή ικανοποιείται βλέποντας τον Τσοχατζόπουλο κυριολεκτικώς ξεδοντιασμένο να αποφυλακίζεται ή αγέρωχο να χαιρετά τον λαό του από το ταπεινό –για τα μέτρα του– μπαλκονάκι στο Χαλάνδρι, με φόντο την πλαστική ντουλάπα όπου η επίσης καταδικασμένη κ. Τσοχατζοπούλου φυλάει τις σκούπες και τα φαράσια της. (Ισως και τα μολύβια και τις ξύστρες της, διότι να σας θυμίσω ότι ήταν και συγγραφέας...)
Από εκεί και πέρα, τι νόημα έχει, ειλικρινά, να τον καθίζεις απέναντι και να τον ξεσκονίζεις; Για να σου πει τι, ότι θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ; (Αν είχε τα πολιτικά δικαιώματά του, που ελπίζω ότι του έχουν αφαιρεθεί διά παντός...) Σιγά την είδηση! Εδώ και χρόνια όλο το ΠΑΣΟΚ του Τσοχατζόπουλου έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί, βέβαια, τέτοιου είδους δημοσιότητα να εξυπηρετεί τον ίδιο, ενόψει της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου· αλλά και πάλι απίθανο είναι, όταν η εισαγγελέας έχει ζητήσει την καταδίκη του ίδιου, της κυρίας του και ακόμη άλλων δέκα συγκατηγορουμένων τους...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ