23 Ιανουαρίου 2011

Η αναφορά - βόμβα στον σκληρό δίσκο των Γερμανών για το καλοκαίρι του 2007

Αυτή είναι η επίμαχη αναφορά στα περιβόητα Intelligence Reports τα οποία βρέθηκαν στο αρχείο του καθάρματος. Όπως βλέπετε το κείμενο, αναφέρεται ως "επιστολή που έλαβαν δεξιά υψηλόβαθμα στελέχη", μετά την αναγγελία των πρόωρων εκλογών...

Πέραν από οποιεσδήποτε φτηνές δικαιολογίες, το κατάπτυστο αυτό κείμενο είναι

ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΖΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Είναι η αναγγελία δολοφονίας ολόκληρων οικογενειών που κάηκαν στις πυρκαγιές. Είναι η αναγγελία της δολοφονίας της Ελληνικής Φύσης. Η προαναγγελία της ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΑΜΑΧΩΝ που έγινε στην Ελλάδα σε καιρό ειρήνης.

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:

  • Είναι δυνατόν να υπήρχε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ "στέλεχος" που να έλαβε αυτή την επιστολή και να μην πήγε απ' ευθείας στον εισαγγελέα; Ιδιαίτερα μετά τον εφιάλτη εκείνου του καλοκαιριού;
  • Ποιός νοσηρός εγκέφαλος συνέταξε αυτό το ανοσιούργημα και ποιός ανέλαβε την αποστολή του (εάν ισχύει η "δικαιολογία" των ναζιστικών καθαρμάτων).
  • Μα το κυριότερο: Εδώ φαίνεται ότι δεν ήταν ούτε ο "στρατηγός άνεμος" ούτε η υπερθέρμανση του Κατακόλου. Αυτό δεν είναι δελτίο πρόγνωσης καιρικών συνθηκών αλλά προκήρυξη ενός φρικτού εγκλήματος. Εδώ οφείλει όλο το πολιτικό σύστημα να πάρει θέση και να διαλευκανθεί η υπόθεση.

Εδώ με κάθε τρόπο, πρέπει να βρεθεί ο συγγραφέας αυτού του κειμένου έστω και αν χρειαστεί να γίνει με λαϊκή πρωτοβουλία. Να ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ να ομολογήσει. Με κάθε τρόπο, να αποκαλύψει κάθε ένα βρωμερό υποκείμενο που ζει προστατευμένο μέσα στην χλιδή του ναζιστικού χρήματος, στις φτερούγες του κάθε Χριστοφοράκου, του κάθε καθάρματος που διαλύει και δολοφονεί ως πειθήνιο όργανο των ελίτ του πλούτου και του εξουσιασμού.

Δεν είναι θέμα "τιμωρίας των μιζαδόρων". Πλέον γίνεται θέμα της ίδιας μας της ύπαρξης. Της ευθύνης απέναντι στους νεκρούς, στους αγέννητους, στο αίμα που χύθηκε διαχρονικά για την λευτεριά σε αυτόν τον τόπο.

Το οφείλουμε στη μάνα που έλιωσε μέσα στις φλόγες αγκαλιά με τα παιδιά της. ΠΟΥ; Στην Ελλάδα του 2007.

Το οφείλουμε στους Ήρωες του Μιστρου Ευβοίας. Οφείλει κάθε Έλληνας ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑ. (Διαβάστε: Οι ήρωες της Γης και τα ανθρώπινα απορρίματα)

"Όταν όμως είδε τη Φωτιά να τρώει τη Γη που τον ανέθρεψε, τη Μάνα του, σκίρτησε μέσα του η αιώνια κληρονομιά. Δεν συνέχισε το φραπέ των διακοπών. Πήδησε μέσα στα πουρνάρια αρπάζοντας τη μάνικα του πυροσβεστικού που κόλωνε να ζυγώσει τις φλόγες.

Με μια έκσταση. Μάτια πιο πυρωμένα από τη φωτιά. Μη μασάτε ρε! ούρλιαξε. Αυτεγερσία. Άντρας, Άνθρωπος, Ημίθεος. Τα μαλλιά του έπιασαν φωτιά αλλά αυτός εκεί: Δωσμου κι’ άλλο! Εν Θεώ Ουσία που δαιμόνισε τους πάντες. Ένστολους, τεμπέληδες, μικρά παιδιά. Ευδαιμονία το λένε στο χωριό μου Τρεμόπουλε. Μπορεί να ζήσεις, να πεθάνεις, να σημαδευτείς αλλά πλέον γίνεσαι Ευδαίμων."

ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΩΡΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΜΕ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.


olympia.gr

Ο Σαμαράς θα ζητήσει αύριο στη Βουλή, η Ελλάδα να ανακηρύξει τη δική της Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)

Την «εθνική κόκκινη γραμμή στα θέματα εξωτερικής πολιτικής» θέλει να βάλει ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, με την προ Ημερησίας Διατάξεως συζήτηση στη Βουλή που έχει ζητήσει και η οποία θα διεξαχθεί την προσεχή Δευτέρα.

Το ανέβασμα των τόνων στα εθνικά δεν είναι άσχετο με την εκτίμηση της ηγεσίας της ΝΔ ότι ο κ. Παπανδρέου δεν αποκλείεται να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές ενδεχομένως και μέσα στην Ανοιξη.
Παράλληλα, θέλει να καταστήσει διακριτό το πολιτικό στίγμα του κόμματος στα εθνικά θέματα τόσο σε σχέση με το κυβερνών κόμμα.
Ο κ. Σαμαράς θα ζητήσει η Ελλάδα να ανακηρύξει, όπως έχει δικαίωμα, τη δική της Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), θέμα στο οποίο αντιδρά σθεναρά η Τουρκία παρότι εκείνη έχει ανακηρύξει δική της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και αυτό αποτελεί ένα επιπλέον επιχείρημα για τη χώρα μας.

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/01/blog-post_216.html

Η Αννούλα γκαλοπίζεται

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Απαντώντας στον Π. Λαφαζάνη του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγόρησε στη Βουλή την κυβέρνηση ότι αυξάνει την τιμή του εισιτηρίου στις συγκοινωνίες, ο Σ. Βούγιας έκανε την εξής εκπληκτική παρατήρηση, κουνώντας μάλιστα με περίσσια δύναμη πειθούς τον δείκτη του χεριού του: Το ξέρετε ότι έχουμε το χαμηλότερο εισιτήριο στην Ευρώπη;

Αυτό όντως αποτελεί μέγιστο σοσιαλιστικό επίτευγμα. Επίτευγμα μάλιστα τις διαστάσεις του οποίου η κυβέρνηση, από υπερβολική αίσθηση μετριοφροσύνης, σπεύδει να περιορίσει με ανατιμήσεις, μην τυχόν κατηγορηθεί για υπέρμετρη κομπορρημοσύνη.

Ενα άλλο κορυφαίο σοσιαλιστικό επίτευγμα της κυβέρνησης είναι ότι διαθέτουμε και τους χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη (και όχι μόνο). Εκεί όμως καμία αίσθηση μετριοπάθειας δεν λέει να την οδηγήσει σε αυξήσεις, λες και σε αυτό το θέμα βάλθηκε να επιδείξει όλη την υπερφίαλη σοσιαλιστική της ιδιότητα.

Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, παρόμοια ήταν και η αντίδραση του βουλευτή της ΔΗ.ΑΡ., Θ. Λεβέντη, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς σε καιρούς οικονομικής κρίσης. «Πληρωνόμαστε λιγότερο από ό,τι οι συνάδελφοί μας στην Ευρώπη», ήταν η αποστομωτική απάντηση του αριστερού πολιτικού.

Αλλά το αμίμητο επίτευγμα ήταν της υπουργού Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου. Πληρώνει δημοσκοπήσεις με λεφτά από τα ΕΣΠΑ, δηλαδή τα μισά δικά τους (των κορόιδων) και τα άλλα μισά δικά μας (των άλλων κορόιδων) για θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής. Μάλιστα, κάνει γκάλοπ για ζητήματα που άπτονται της πολιτικής που της έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό να υλοποιήσει. (Αν δεν ρωτήσεις, πώς θα μάθεις. Και αν δεν πληρώσεις, πώς θα ρωτήσεις.)

Κοντά 60.000 ευρώπουλα θα πάρει η MRB HELLAS, για να πραγματοποιήσει σφυγμομέτρηση «επί ζητημάτων ανώτατης εκπαίδευσης». Το δείγμα θα είναι αντιπροσωπευτικό και θα περιλαμβάνει τον κυρ Μήτσο, την κυρα-Ευφροσύνη, τον μπαρμπα-Στάμο κ.ά. οι οποίοι θα κληθούν να γνωμοδοτήσουν επί θεμάτων δομής και λειτουργίας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Μα θα μου πείτε τι ξέρουν αυτοί από τέτοια πράγματα. Πρώτον, έχουν κατατοπιστεί από τον έντονα διδακτικό και μαθησιακό χαρακτήρα της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης. Δεύτερον και κυριότερον, έχουν επιμορφωθεί αναπτύσσοντας ειδικευμένες γνώσεις και υψηλής ποιότητας δεξιότητες μέσω του προγράμματος της διά βίου μάθησης, για το οποίο:

Η υπουργός θα πληρώσει 40.000 ευρώπουλα, προκειμένου η κοινή γνώμη να σφυγμομετρηθεί και επ' αυτού. Τι λέει, δηλαδή, ο κυρ Μένιος για τη διά βίου εκπαίδευση, χάριν της οποίας εξάλλου ο ίδιος πολίτης είναι σε θέση να μας πληροφορήσει κατά τρόπο έγκριτο για το τι σκέφτεται περί της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε γκάλοπ, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε.

Το ωραίο είναι ότι για τη διά βίου εκπαίδευση το νομοσχέδιο έχει ήδη καταρτιστεί. Ερήμην του κυρ Στέλιου, ο οποίος θα ερωτηθεί κατόπιν εορτής. Δεν βαριέσαι. Λεφτά υπάρχουν.

Προϋπολογισμός 60.000 ευρώ έχει εγκριθεί για δημοσκόπηση επί θεμάτων λυκειακής εκπαίδευσης. Καλά, εδώ αποφανθήκαμε επί της πανεπιστημιακής, στο Λύκειο θα κωλώσουμε;

Η METRON ANALYSIS θα εισπράξει 33.000 ευρώπουλα «για τη διεξαγωγή έρευνας κοινής γνώμης επί ζητημάτων διαπολιτισμικής εκπαίδευσης». Καλά ακούσατε, ο Μπάμπης ο διαπολιτισμικός. Εχει χαθεί το METRON, γεγονός που χρήζει ιδιαίτερης ANALYSIS.

Ελευθεροτυπία

Πρετεντέρης πρώτο τραπέζι πίστα μαζί με τον Χριστοφοράκο

Δείτε τον στη φώτο, με την πλάτη απέναντι από τον Χριστοφοράκο:
http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/01/economist-con-2001.jpg


Φώτο από www.antinews.gr

ΑΕΙ: Η ηθικολογία ναρκοθετεί τη μεταρρύθμιση...

του Ανδρέα Τρούμπη καθηγητή Οικολογίας, πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Αν το 2011 αγγέλλεται ως το έτος των δομικών αλλαγών στην καθαυτό συγκρότηση του Δημόσιου Χώρου στην Ελλάδα, η μεταρρύθμιση του πλέγματος Διοίκησης και λειτουργίας των ΑΕΙ θα αποτελέσει σίγουρα μια κορυφαία στρατηγική κίνηση, με πολλαπλές επιπτώσεις στην οικονομία και τα κοινωνικά πρότυπα της χώρας.

Αν αυτή η πανθομολογούμενη παραδοχή όντως ισχύει, το ζητούμενο στον πυρήνα αυτής της μεταρρυθμιστικής επιλογής οφείλει να είναι η απόλυτη πολιτική και επιχειρησιακή διαύγεια στον ορισμό του τελικού στόχου της: επιδιώκεται απλώς μια διοικητική θεραπεία των όποιων δυσλειτουργιών έχουν επισημανθεί μέχρι τώρα ή αντιθέτως επιδιώκεται η δόμηση ενός τελείως διαφορετικού ρόλου, από το γνωστό και φθαρμένο σήμερα, για την εκπαίδευση και την έρευνα ως θεσμών κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης του τόπου;

Δυστυχώς, η όποια απάντηση ή επιλογή, ως πορεύεται σήμερα η δημόσια συζήτηση, συσκοτίζεται υπό το βάρος της επικρατούσας κατασκευής στερεοτύπων περί τα ΑΕΙ ως χώρων ανάξιων και απεχόντων του ενδιαφέροντος της κοινωνίας μας, δηλαδή θυλάκων ‘σπατάλης-ανομίας-αναξιοκρατίας-οικογενειοκρατίας-διαφθοράς-…’.

Κάθε σκεπτόμενος/η, ειδικός ή παρατηρητής, ικανός/η να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του Λόγου του εκσυγχρονισμού από αυτόν της διατεταγμένης λαϊκίστικης εκδοχής του, κατανοεί ότι …

η δυσώδης αυτή γενίκευση, όσο χρήσιμη κι αν είναι για την επίτευξη του επιχειρησιακού στόχου της, δηλαδή της κατά το δυνατόν πολιτικά ‘αναίμακτης’ ψήφισης ενός ακόμα Νομοσχεδίου, δεν μπορεί να είναι ακριβής, για λόγους στατιστικής και μόνο.

Το χειρότερο όλων είναι ότι η επικράτηση της γενίκευσης αυτής, ηθελημένα πλην αστόχαστα, περιορίζει, κατά πολύ, το φάσμα των συζητούμενων επιλογών για ένα νέο μοντέλο στρατηγικής στόχευσης του ρόλου των ΑΕΙ. Αυτό το γεγονός από μόνο του (θα) συνιστά προπατορικό αμάρτημα στη διαδικασία γένεσης του ‘νέου’ ΑΕΙ: ο κυρίαρχος Λόγος προαγωγής της μεταρρύθμισης, αποσιωπώντας ή εξαλείφοντας τη σημασία αυτού που είναι πανδήμως αποδεκτό ως η ύπαρξη ‘νησίδων ποιότητας και αριστείας’, ενσυνειδήτως αποκλείει κάτι ενδεχομένως θεμελιώδες ή ελπιδοφόρο: την ενίσχυση των ενδογενών και υπαρκτών ακαδημαϊκών δυνάμεων αριστείας, φορέων μιας αποδεδειγμένης διεθνώς θετικής δυναμικής ακόμα και στο τρέχον αρνητικό πλαίσιο. Η πείσμων αποφυγή της επικρότησης και ανάδειξης των καλών πρακτικών στα ΑΕΙ ως υπαρκτού μέτρου επιδόσεων, είτε σε επίπεδο ατόμων, είτε ομάδων, είτε καθαυτό Ιδρυμάτων σαρώνει εντέλει τα πάντα, αναιτίως και κυρίως αναποτελεσματικώς, είναι δε στρατηγικά ανόητη.

Σε ποιες άραγε ακαδημαϊκές δυνάμεις, θα στηριχθεί η μελλοντική μεταρρύθμιση, αν όχι σ’ αυτές που σήμερα τσουβαλιάζονται άκριτα στο μοντέλο της «ακαδημαϊκής λωποδυσίας»; Αυτό το εξόφθαλμο σφάλμα τακτικής είναι ικανό να γεννήσει αμφιβολίες περί του βεληνεκούς της εξαγγελλόμενης στρατηγικής. Ενδεικνύει ότι επιχειρείται αλλαγή προς άγνωστο κατεύθυνση με ασθενή μέσα ή απόκοσμες θεωρήσεις περί της συγκρότησης και λειτουργίας μιας κοινότητας ανθρώπων, ακόμα κι αν αυτή είναι η «κατάπτυστος» ακαδημαϊκή…

Ως απλούστερο κι απολύτως μερικό παράδειγμα, η θεωρία ότι η επέλευση εξωτερικού διακεκριμένου επιστήμονα ως διοικητικού ηγέτου του ‘νέου ΑΕΙ’, ο οποίος θα εμβολιάσει κατά μαγικό τρόπο την αγέλη των «αχρήστων ιθαγενών», ωθώντας τους εν πομπή προς το ακαδημαϊκό μεγαλείο, είναι αφελής εάν δεν είναι απλώς ιδιοσυγκρασιακή εμμονή ή κάποιας μορφής απωθημένο.

Η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ είναι πολιτικώς αναγκαία: γι αυτό πρέπει να περιβληθεί πολιτικού Λόγου κι όχι Ηθικολογίας. Δυστυχώς, ως εξελίσσεται η συζήτηση, απουσιάζει ο πρώτος και πλεονάζει κουραστικά η δεύτερη. Κι αυτό διαμορφώνει ένα άκρως σαθρό υπόστρωμα για το μέλλον, τόσον για τους στόχους όσον και για τις διαδικασίες πραγμάτωσης τους. Διότι η νομιμοποίηση της Ηθικολογίας προκύπτει από το Ήθος και, κατ’ επέκταση, τη διάθεση για αυτοκάθαρση των μετεχόντων της συζήτησης. Δηλαδή, των πολιτικών που οφείλουν να αποδεχθούν δημοσίως τις συνέπειες των επί 30 έτη επιλογών τους για την παιδεία και τα ΑΕΙ, κυρίως την προαγωγή ενός αναιδούς αγραμμάτου κομματισμού μέσω της ενσυνείδητης ενίσχυσης των φοιτητικών παρατάξεων τους και των αναπόφευκτων πατέρων τους.

Επίσης, της ίδιας της ακαδημαϊκής κοινότητας, η οποία μέσω της επανάπαυσης της στα ήσσονα τετριμμένα διέπραξε το ιστορικό σφάλμα της παράδοσης της πρωτοβουλίας για τις αναγκαίες αλλαγές στους πολιτικούς. Άλλωστε, η Ηθικολογία δεν είναι παρά η λεκτική αποφορά του στρουθοκαμηλισμού: η αναζήτηση της φυσικής ταυτότητας του Κακού στα ΑΕΙ δεν παράγει πολιτική παιδείας, ιδιαίτερα όταν δε συνοδεύεται από τα πολιτικά κότσια της καταδίωξης του, ώστε τουλάχιστον να προκύπτει και κάποιος εξαγνισμός…

Ώρα επείγουσα, επομένως, να γίνει η δημόσια ουσιώδης αυτοκριτική, με ειλικρίνεια, ώστε να ξεφύγουμε από αυτό το αντιπαραγωγικό –πλην άκρως βολικό ένθεν κακείθεν- πλαίσιο επίκλησης της έξης μας προς το σκανδαλισμό και να δούμε πλέον σοβαρά και ευκρινώς το τί θ’ αποκάνουμε! Όλα τα άλλα, είναι απλώς ατυχή στην πολιτικάντικη πονηρία τους…

http://udemand.wordpress.com

Φαντασιώσεις Κουρτάκη τα περί ρήξης Σαμαρά-Καμμένου

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmEf-r7OaN8E4RCvNm7cZTNJ_I-8fn5QoTlcXGK-BYM9Hj4jd0Q2uzDtGDqf3CnLEY2Xraw7-8PVQwvsItgwQZBAxUaAouz9BpnyzVgJ0Zzj-tAYT15f9LBsz2VESQZAfmpyIcPjYcqCfA/s400/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3_%CE%9A%CE%91%CE%9C%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A3Πριν διαβάσετε τι λέει το olympia.gr για τα μυθεύματα Κουρτάκη-parapolitika.gr περί ρήξης Σαμαρά-Καμμένου, δείτε τη φώτο αριστερά: 1984 Εκδήλωση ΟΝΝΕΔ στην Πύλο, Α. Σαμαράς 33 ετών, Π. Καμμένος 19 ετών ΟΝΝΕΔίτης... για να ξέρουν και να μαθαίνουν μερικοί όψιμοι Σαμαρικοί από πότε οι δύο πολιτικοί είναι φίλοι...

Διαβάστε τώρα και την διάψευση της Ρηγίλλης στις φαντασιώσεις Κουρτάκη:

Οργή έχουν προκαλέσει στην Ρηγίλλης τα δημοσιεύματα δικτυακών τόπων που προαναγγέλουν διαγραφή Καμμένου και αποστάσεις Σαμαρά από τις επιλογές του σχετικά με το πόρισμα της εξεταστικής.

“Ανυπόστατες με σαφείς σκοπιμότητες” αυτές οι φήμες σύμφωνα με τους στενούς συνεργάτες του Σαμαρά αφού η ΝΔ δήλωσε ότι είναι θεμιτός οποιοσδήποτε έλεγχος σε στελέχη του κόμματος και πρώην υπουργούς για την υπόθεση Siemens, άσχετα εάν δεν αναφέρονται στο κεντρικό πόρισμα.

Εννοείται ότι δεν υπάρχει καν “θέμα Καμμένου”, ούτε σε επίπεδο δυσαρέσκειας.

Η συνέχεια όμως γι’ αυτές τις φήμες θα δοθεί εσωκομματικά αφού έγινε γνωστό ότι διαδικτυακή “περσόνα” ποζάρει ως παράγοντας στην Ρηγίλλης και διαρρέει αυτές τις αθλιότητες ως δήθεν “επίσημες τοποθετήσεις”.Ήδη γνωστοποιήθηκαν τα ονόματα της περσόνας αλλά και του στελέχους που διέρρεε ότι “είναι βασικός συνεργάτης της ηγετικής ομάδας”

Καιρός είναι, γιατί οι συνθήκες απαιτούν σοβαρότητα και όχι καραγκιοζιλίκια που εξοργίζουν όχι μόνο τον Σαμαρά αλλά την κοινωνία ολόκληρη.

http://olympia.gr/

Σταύρο, καλό ταξίδι

Σταύρο, καλό ταξίδι,

Σε μια χώρα υπό κατοχή.

Σε μια χώρα που εξύμνησαν ποιητές λογοτέχνες άρχοντες και δούλοι

Μια χώρα που ήταν τελευταία σε αυτοκτονίες και χρήση αντικαταθλιπτικών

Και τώρα όπως μας λέει το ευρωβαρόμετρο είναι με τους πιο απογοητευμένους πολίτες της Ε.Ε.

Σε μία χώρα που οι «αναλυτές», αλήτες, απαξιώνουν τα πάντα.

Σε μια χώρα που κάνει πρώτη είδηση το πισοκωλυτό μιας βίζιτας, και θάβει τον αυτοπυρπολισμό ενός πολύτεκνου που δεν μπορεί να πληρώσει τις δόσεις της Τράπεζας και απειλείται από τις εισπράκτικές εταιρίες.

Σε μια χώρα που η βαβουζέλες των πληρωμένων ΜΜΕ μιλάνε για συμβιβασμούς και θάψιμο ενός πορίσματος που αποτελεί τον επικήδειο της μεταπολίτευσης ενώ ακόμα δεν το διάβασαν.

Κανείς δεν μιλά για το τελευταίο ταξίδι του Σταύρου .

Του Φίλου μου του Σταύρου. Του φύλακα του Δοκού. Του Νησιού με αρσενικού όνομα. Ενός από τα 9 με αυτήν εδώ την ιδιότητα.

Μιας βραχονησίδας κοντά στην Αθήνα μεταξύ της Υδρας και της Ερμιόνης.

Τον Σταύρο που κάθε πρωί πριν πάει στα ζωντανά του, σήκωνε την Ελληνική σημαία, στο Νησί του, στον Δοκό, στο Αιγαίο.

Στον Σταύρο που άναβε τα καντήλια στον Αι – Νικόλα, όπως έκανε ο πατέρας του ο Καπετάν –Νικόλας και η μάνα του η Κυρά Ειρήνη στο Νησί.

Στον φίλο μου και αδελφό μου τον Σταύρο που όταν ¨φουρτούνιαζα» και έφτανα στα όρια μου να τα βροντίξω από την πολιτική , μου έλεγε: « Μην τους κάνεις την χάρη. Μείνε για να είσαι η αλογόμυγα τους»

Υπάρχει ελπίδα . Υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Υπάρχει το «για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά για την δόξα τραβά»

Στο υπόσχομαι καλέ μου φίλε Σταύρο και στο υπόσχονται ακόμα και αυτοί που δεν σε γνώρισαν .

Καλό ταξίδι αγαπημένε μου φίλε και να είσαι σίγουρος ότι στο Δοκό στο Αγαθονήσι, στη Ρω, στον Αι Στράτη , στην Πλάτη, στα Ϊμια, κάποιοι Έλληνες θα υψώνουμε την σημαία σαν και σένα.

Ο φίλος σου Πάνος

Οι Έλληνες θέλουν τον Καραμανλή παρών

Η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Η ιστορία όμως αποτιμά, μυθοποιεί κι ενίοτε επανορθώνει στρεβλές αντιλήψεις. Αποκαθιστά εκείνους που αδίκησε. Κάποτε ήταν και πολιτικά πρόσωπα, τα οποία με νέα εντολή τους δίνει τη δυνατότητα να επανελθούν στη πρώτη γραμμή πολιτικής δράσης.

Την ιστορία δεν τηγράφουν μόνο οι ιστορικοί και οι μειοψηφίες. Την ιστορία τη γράφει, κυρίως η πλειοψηφία, ο ίδιος ο λαός, στο διάβα των χρόνων, μακριά από υποκειμενικές κι εν θερμώ κρίσεις. Από συναισθηματικές παρορμήσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις ή κομματικές σκοπιμότητες.

Η ιστορία δηλαδή το αλάθητο λαικό αίσθημα, αποκατέστησε τον Σωκράτη, τον Αλκιβιάδη, τον Κολοκοτρώνη, τον Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τους κατέταξε στο πάνθεον των μεγάλων του έθνους μας. Τους έδωσε τη πραγματική ιστορική διάσταση και τους κατέταξε στις εμβληματικές μορφές.

Αυτό το λαικό αίσθημα θα κρίνει κι έχει, ήδη αρχίσει να κρίνει και τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Με τα λάθη και τις οποίες παραλείψεις του αλλά και το έργο του. Γιατί το έργο ενός πολιτικού μπορεί να μην είναι ορατό την ώρα που αυτό αναπτύσσεται και εξελλίσεται, αλλά σε βάθος χρόνου. Και τότε να έρθει η δικαιώση.

Το έργο των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή ήταν πλούσιο, ανατρεπτικό και με προοπτική. Άλλαξε συσχετισμούς κι άνοιξε νέους δρόμους, νέες λεωφόρους για τη χώρα. Έκανε ρήξεις κι έθεσε τα θεμέλια για μια άλλη Ελλάδα. Ίσως τον πρόδωσαν οι συνεργάτες του που δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ίσως να μην αντιλήφθηκαν τον βηματισμό του.

Ο λαός όμως δεν ξεχνά κι αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Κι ο τρόπος με τον οποίον τον υποδέχθηκαν στη Θεσσαλονίκη κατά την τελέτη των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι ενδεικτικός.

Ο Καραμανλής είναι παρών στη πολιτική ζωή του τόπου. Μένει σιωπηλός και παρακολουθεί, οι πολίτες τον νοσταλγούν. Πιστός στο δωρικό πνεύμα του Καραμανλισμού, πράττει αυτό που η συνείδηση του τον επιτάσσει. Στηρίζει τη νέα ηγεσία της παράταξης και τον Αντ. Σαμαρά. Κι είναι έτοιμος να υπεραμυνθεί για αυτά. Είναι ο θεματοφύλακας από παρεκλλίσεις που ξεφεύγουν από αυτό το πνεύμα, τις αρχές και τις αξίες του καραμανλισμού. Αλλά είναι κι ανεξίκακκος, απέναντι ακόμη και σε αυτούς που τον πλήγωσαν αλλά πιότερο σοφός από ποτέ.

Οι Θεσσαλονικείς με την παρουσία και τον εκδηλωτικό τρόπο που τον αγκάλιασαν, για μια ακόμη φορά έστειλαν ένα σαφές όσο και καθαρό μήνυμα. Ο Κώστας Καραμανλής παραμένει παρών, οι πολίτες τον θέλουν παρόντα, συνεχίζουν να τον αγαπούν και να στηρίζουν το μέλλον της χώρας σε αυτόν. Όσοι καθ΄οιονδήποτε τρόπο προσπαθούν για μικροκομματικές σκοπιμότητες να αμαυρώσουν τη πολιτική πορεία του θα βρουν το λαό απέναντι τους. Γιατί τα ψέμματα και οι δολιότητες έχουν κοντά και γυαλινά πόδια, όπως και στην περίπτωση του Βατοπεδίου ή της οικονομίας.

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΤΣΕΝΟΥ

ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 19-01-2011


http://citizengr.wordpress.com/2011/01/20/4908/

Λες και το έφερε από το σπίτι του...

Πέρασαν κάποιες μέρες από την παρουσίαση του νέου σήματος της Νέας Δημοκρατίας και με λίγο πιο καθαρό μυαλό αποφάσισα να γράψω τις σκέψεις μου για το θέμα... Από τον τίτλο νομίζω πως συμπεραίνετε το βασικό άξονα...

Μεγάλωσα με το κλασικό σήμα της παράταξης και η αλήθεια είναι πως δεν μου άρεσε η αλλαγή... Ανόητοι μοντερνισμοί με περίεργες σκέψεις... Βάζει το πράσινο λέει ο Σαμαράς επειδή δεν χαρίζει την οικολογία πουθενά... Σιγά ρε μάστορα...

Δηλαδή με το ίδιο σκεπτικό, το ΠΑΣΟΚ να βάλει μπλε για να μη χαρίζει την θάλασσα, το ΚΚΕ να βάλει πράσινο και αυτό για την οικολογία και πάει λέγοντας... Με το σήμα δεν αλλάζεις την ιστορία μιας παράταξης...

Βγες μπροστά, διώξε όλους όσους περιέβαλαν και έριξαν τον Καραμανλή... Αναδιάρθρωσε τις κομματικές σου οργανώσεις, πέτα έξω όλα τα βολεμένα στελέχη που μόνο κακό κάνουν στη Ν.Δ και τότε θα σε παραδεχτώ...

Όταν όμως δεν κάνεις τίποτα από όλα αυτά, κάθεσαι και βλέπεις τον Γιωργάκη να μας κυβερνά και δεν μπορείς να κερδίσεις έναν τέτοιο αντίπαλο, τότε το σήμα μας μάρανε...

Υ.Γ Ωραία η σκέψη να αλλάξεις και τον ύμνο... Σαν άλλος Ντέμης, πάρε ένα τηλέφωνο τον... Φοίβο...

Βασίλης

Και γιατί να μην της κάνει πλάκα;

Πολλοί ξαφνιάστηκαν από την ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό Βόλου... Εγώ, από την πλευρά μου, περίμενα πως οι παίκτες του Χιμένεθ δε θα μπορούσαν να αντέξουν την επιτυχία με ότι αυτό συνεπάγεται...


Η συνέχεια στο milamegiampala.blogspot.com

Οι «πράσινες» προσλήψεις του Σηφουνάκη

Η στελέχωση του γραφείου του, με ειδικούς συνεργάτες και υπαλλήλους, απασχόλησε κατά κόρον τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος κ. Νίκο Σηφουνάκη το πρώτο τετράμηνο της θητείας του στη νέα κυβερνητική θέση την οποία ανέλαβε στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου.

Με βάση τις αναρτήσεις αποφάσεων του προγράμματος «Διαύγεια», ο κ. Σηφουνάκης υπέγραψε μέχρι σήμερα 26 αποφάσεις, εκ των οποίων οι 14 αφορούσαν σε διορισμούς ειδικών συνεργατών και σε αποσπάσεις υπαλλήλων στο νέο του γραφείο στο ΥΠΕΚΑ.

Φαίνεται ότι έχει πέσει πολλή δουλειά στο υπουργείο (εξ ου και οι απανωτοί διορισμοί), αν και τα αποτελέσματα της… υπερ-ομαδικής αυτής εργασίας δεν είναι ακόμη ορατά. Και είναι αμφίβολο αν τελικά θα φανούν στο άμεσο μέλλον.

Υ.Γ.: Πάντως, το πολυπληθές δυναμικό στο γραφείο του κ. Σηφουνάκη θα… δώσει τη μάχη του!

http://www.euro2day.gr
http://citizengr.wordpress.com/2011/01/21/4911/

ΠΑΣΟΚικές αλχημείες

Στο 12,8% του ΑΕΠ το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης

21/01/2010

Στο πρωτοφανές επίπεδο των 30,8 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης του 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ) που ανακοινώθηκαν χθες. Σε ποσοστό, το ποσό αυτό μεταφράζεται σε 12,8% του ΑΕΠ, έναντι 7,2% του ΑΕΠ που ήταν το 2008 ή 17,1 δισ. ευρώ.

Η εξέλιξη αυτή είναι ενδεικτική της κατάρρευσης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και της δραματικής υπέρβασης στο σκέλος των δαπανών που καταγράφηκαν τον προηγούμενο χρόνο. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία της ΤτΕ παρουσιάζουν μία απόκλιση σε σχέση με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2010.

Το υπουργείο Οικονομικών στον προϋπολογισμό εκτιμά ότι το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης είναι στα 29,3 δισ. ευρώ ή στο 12,2% του ΑΕΠ για το 2009. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η διαφορά αυτή προκύπτει από τις πληρωμές για εξοπλιστικά προγράμματα και για τα χρέη των νοσοκομείων, τα οποία μπορεί να αποτυπώνονται σαν ταμειακά έξοδα του κράτους από την ΤτΕ, αλλά δεν αποτυπώνονται στο λογιστικό έλλειμμα στον προϋπολογισμό. Οι μεν δαπάνες για εξοπλισμούς εγγράφονται με την παραλαβή, τα δε χρέη των νοσοκομείων στο έτος που δημιουργήθηκαν. Σε καμία περίπτωση πάντως, δεν αλλάζει η πρόβλεψη για δημοσιονομικό έλλειμμα 12,7% του ΑΕΠ για το 2009, αναφέρουν από το υπουργείο.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Οικονομικών αναμένεται να προχωρήσει σε αναθεώρηση των προβλέψεων για τα ελλείμματα από το 2005 έως και το 2008. Μετά την πλήρη καταγραφή των χρεών των νοσοκομείων, το υπουργείο θα εντάξει τα χρέη που έχουν δημιουργηθεί κάθε έτος στο έλλειμμα του αντίστοιχου χρόνου.

Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση ενσωμάτωσε τα χρέη των νοσοκομείων που δημιουργήθηκαν το 2009 στο έλλειμμα του 2009, ενώ το υπόλοιπο ποσό που προέκυψε ως χρέη νοσοκομείων για την περίοδο 2005-2008 τα αποτύπωσε στο έλλειμμα του 2008. Το γεγονός αυτό μάλιστα, «καυτηριάστηκε» από την Κομισιόν, αλλά δικαιολογήθηκε αφού ήταν μικρό το χρονικό διάστημα που είχε στη διάθεσή του το οικονομικό επιτελείο για να κάνει πλήρη καταγραφή.

Τώρα, που έχει καλύτερη εικόνα, αναμένεται να αναθεωρήσει προς τα κάτω το έλλειμμα του 2008, το οποίο και στον προϋπολογισμό του 2010 εκτιμάται ότι προσωρινώς έκλεισε στο 7,7% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, θα αυξηθούν τα ελλείμματα του 2005, του 2006 και του 2007 αναλόγως με το πόσο που θα καταλήξει η έρευνα του υπουργείου ότι είναι τα χρέη των νοσοκομείων στα έτη αυτά.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_21/01/2010_387543