Δείτε το ακόλουθο ντοκιμαντέρ του Νίκου Θεοδοσίου όπου περιγράφεται η προσωπική τραγωδία του Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη), ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ που τόλμησε να διαφωνίσει με το κόμμα, μέσα από τις μαρτυρίες της γυναίκας του Μαρίας και της οικογενειακής φίλης Κατερίνας Ζωϊτοπούλου.
Καλό θα ήταν βέβαια να φιλτράρετε όλες τις αναφορές και τις συναισθηματικά φορτισμένες εικόνες που εντέχνως έχουν εισαχθεί στο βίντεο για να δώσουν μια δραματική φιλοκομμουνιστική διάσταση και να επικεντρωθείτε στα ιστορικά γεγονότα, στη ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών και στις λεπτομέρειες της ζωής μέσα στο Κόμμα.
Ο Καραγιώργης, καθοδηγητικό στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ νωρίτερα, διευθυντής και αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη» από το ’44 ως το ’47, διευθυντής του «Ρίζου της Δευτέρας», ενεργό μέλος στην οργάνωση του κόμματος, στον ΕΛ.ΑΣ. και το Δημοκρατικό Στρατό, “αμάρτησε”: τόλμησε να αμφιβάλλει για την τυφλή υπακοή στις εντολές του κόμματος και να διαφωνίσει με αυτό. Αποτέλεσμα;
Οδηγήθηκε στη Ρουμανία το 1950 όπου φυλακίστηκε για να πεθάνει κατά τη διάρκεια βασανισμών από τους ίδιους του τους συντρόφους! Φυσικά οι κομμουνιστές ήταν πάντα αδίστακτοι χαφιέδες και βασανιστές αναμεταξύ τους (τα παραδείγματα αμέτρητα, σύντομα θα αναφέρουμε και άλλες περιπτώσεις).
Αναρωτιέται κανείς: αν ο χαφιεδισμός, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ήταν η από μέρους των κομμουνιστών αντιμετώπιση για τους δικούς τους ανθρώπους, υπάρχει πραγματικά καμία αμφιβολία για όσα τους κατηγορούμε ότι έκαναν στους εχθρούς τους; (τον απλό αστικό κόσμο δηλαδή) Η ερώτηση είναι προφανώς ρητορική.
http://blackblogofcommunism.com