Όλα όσα είπε στην παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο «Μονόλογοι στο Λυκαυγές»Μύδρους κατά του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε για άλλη μια φορά ο Μίκης Θεοδωράκης.
Λίγες ημέρες μετά τη συνέντευξη-χείμαρρο στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ στην οποία είχε αποκαλύψει ότι είχε πει στον Αλέξη Τσίπρα πως «αν επιδιώκετε να πάρετε την εξουσία χωρίς να έχετε ήδη από πριν βρει τον τρόπο να αλλάξετε τις ράγες και να εξασφαλίσετε με άλλους τρόπους στον ελληνικό λαό αυτά που χρειάζεται για να ζήσει, αυτό που κάνετε είναι τυχοδιωκτισμός», ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης αναφέρθηκε στην επικαιρότητα κατά την παρουσίασή του καινούργιου του βιβλίου με τίτλο «Μονόλογοι στο λυκαυγές» από τις εκδόσεις Ιανός.
«Είναι ιεροσυλία αυτό που γίνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: όλα μπήκαν κάτω από το χαλί. Σήμερα ο μνημονιακός, θεωρείται πατριώτης» είπε χαρακτηριστικά για τη σημερινή κυβέρνηση.
Από τα βέλη του δεν γλίτωσε η ηγεσία της Γερμανίας λέγοντας, σύμφωνα με τα ΝΕΑ ότι «ο Σόιμπλε μας κουνάει το χέρι επειδή έχουμε υπογράψει. Είμαστε ραγιάδες και έχουμε εξευτελιστεί. Αυτός μαζί με τη Μέρκελ και τους άλλους είναι σαρκοφάγα ζώα»
Μιλώντας, τέλος, για το μεγαλύτερο φόβο του αποκάλυψε ότι «έχω συμφιλιωθεί με το Χάρο. Είναι φιλαράκος μου. Ξέρετε είχα πάντα φοβία με τον κουρέα. Δεν μπορούσα να μου πιάνει το κεφάλι και να με στριφογυρίζει».
«Άλλωστε στο τραγούδι μου "Στα Περιβόλια" έχω... χορέψει μαζί του. Ό,τι κι αν γίνει εγώ τον Χάρο τον έχω νικήσει. Ας έρθει λοιπόν όποτε θέλει».
Όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους «πότε θα τα ξαναπούμε;» απάντησε «δεν μπορώ να σας καλέσω στην κηδεία μου. Έχω εκφράσει την επιθυμία και την έχω βάλει στη διαθήκη μου να πάω κατευθείαν στο Βραχάτι».
Ο Μίκης Θεοδωράκης μοιράστηκε με τους δημοσιογράφους και πολλές ιστορίες αποκαλύπτοντας ότι μια είναι αυτή που θα ήθελε να ξαναζήσει: «Να ξαναγύριζα στον Πύργο της Ηλείας, τότε που πήγαινα στη Γ΄ Γυμνασίου κι έγραφα τα πρώτα μου τραγούδια και κάθε βράδυ καθόμαστε στο τραπέζι ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο Γιάννης κι εγώ. Κι όταν άκουγαν το τραγούδι μου, τραγουδάγαμε όλοι μαζί. Κι αν το τραγούδι μου είχε έναν ρυθμό βαλς, σηκωνόταν ο πατέρας κι έπαιρνε τη μητέρα και χορεύανε».
Και κατέληξε με νόημα: «Επίσης ξέρετε ότι λόγω ύψους δεν μπορούσα ποτέ να υποκλιθώ. Ήμουν και είμαι ανεξάρτητος. Και αυτό είναι δύσκολο».