24 Δεκεμβρίου 2015

ΞΕΦΤΙΛΑΣ! Ο Ομπάμα και ο Ιεροσολύμων προσεύχονται για τους χριστιανούς που σφάζονται... και ο Βαρθολομαίος για τους "πρόσφυγες" που πάνε Γερμανία για επιδόματα

Δεν υπάρχει τέτοιο ρεζιλίκι!! Ο Ομπάμα μιλάει για περιοχές της Μ. Ανατολής όπου οι καμπάνες ηχούσαν για αιώνες και φέτος θα σιγήσουν, ενώ βουλευτές του κογκρέσου ζητούν ψήφισμα για γενοκτονία χριστιανών και ο Βαρθολομαίος μιλάει για "πρόσφυγες ανεξαρτήτου θρησκείας"

Ομπάμα: Προσεύχομαι για τους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής

Προσευχή για τους κατατρεγμένους χριστιανούς κάνει ο Μπαράκ Ομπάμα και η σύζυγός του Μισέλ, ενόψει του εορτασμού των Χριστουγέννων, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος.
Υπογράμμισε ότι η κατάληψη από το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) μερικών περιοχών σημαίνει ότι οι χριστιανοί που ζουν εκεί θα αναγκαστούν να εκφράσουν τα πιστεύω τους και να γιορτάσουν με διακριτικότητα. "Σε μερικές περιοχές της Μέσης Ανατολής όπου οι καμπάνες εκκλησιών έχουν σημάνει για αιώνες τη μέρα των Χριστουγέννων, φέτος θα μείνουν σιωπηλές. Αυτή η σιωπή αποτελεί τραγική μαρτυρία για τις ωμές πράξεις βιαιοπραγίας που έχουν υποστεί οι κοινότητες αυτές από το ISIL" (το ακρώνυμο του Ισλαμικού Κράτους το οποίο ελέγχει περιοχές της Συρίας και του Ιράκ).

Ο Ομπάμα έχει υποστεί κριτική στο κογκρέσο από ρεπουμπλικανούς οι οποίοι τον κατηγορούν για μη επαρκή μέτρα ασφάλειας σχετικά με τους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν περιοχές κατάληψης από το ΙΚ λόγω της βίας, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό προσφύγων αποτελείται από μουσουλμάνους που ζητούν άσυλο και στις ΗΠΑ μεταξύ άλλων.

Ο υποψήφιος για την προεδρία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, γερουσιαστής Τεντ Κρουζ, έχει προτείνει να επιτραπεί η είσοδος στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο όσων προσφύγων είναι χριστιανοί, κάτι που έχει προκαλέσει ειρωνικά σχόλια από τον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με τον Κρουζ, οι χριστιανοί πρόσφυγες δεν απειλούν την αμερικανική εθνική ασφάλεια όσο οι μουσουλμάνοι.

Στο μήνυμα που έστειλε από την Χαβάη, ο Ομπάμα είπε ότι ενώ αυτός και η σύζυγός του ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα, έχοντας "πάντα στο νου" το ότι "πολλοί από τους χριστιανούς ομόθρησκούς μας δεν χαίρονται του ίδιου δικαιώματος" να γιορτάσουν ανοιχτά. "Έχουμε στην καρδιά μας και το νου μας ιδιαίτερα εκείνα τα άτομα που έχουν εξαναγκαστεί σε φυγή από τις πατρογονικές τους εστίες από την απερίγραπτη βία και τις διώξεις", είπε.

Και παρέθεσε τα λόγια από κάλαντα Χριστουγέννων: "Το Λάθος θα αποτύχει/Το Σωστό θα επικρατήσει,/Με επί γης ειρήνη/Εν ανθρώποις ευδοκία".

"Να μην εξαιρεθούν οι χριστιανοί από τη διαπίστωση γενοκτονίας"
Στην Ουάσιγκτον, στο μεταξύ, 30 μέλη του κογκρέσου με επιστολή τους στον υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι προειδοποίησαν την κυβέρνηση Ομπάμα να μην εξαιρέσει τους χριστιανούς σε διαπίστωση που προετοιμάζεται για το αν το ΙΚ έχει διαπράξει γενοκτονία.

Στην επιστολή που υπογράφεται από τον πρόεδρο της επιτροπής εξωτερικών της Βουλής των Αντιπροσώπων Εντ Ρόις και άλλων 29 και από τα δύο κόμματα, οι πολιτικοί αναφέρουν: "Μας προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία οι επίμονες αναφορές στα μέσα ενημέρωσης ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει μια διαπίστωση γενοκτονίας που θα αναφέρεται μόνο στους Γιαζίντι (μονοθεϊστές προσκείμενο στο σουφισμό που έχουν στοχοποιηθεί ιδιαίτερα από το ΙΚ), και μπορεί να αποφύγει την εκτίμηση του αν το (Ισλαμικό Κράτος) διαπράττει επίσης γενοκτονία και σε άλλες μειονότητες, τις οποίες εξαφανίζει".

Σύμφωνα με επιζήσαντες επιθέσεων του ΙΚ, η οργάνωση προσπαθεί να εξοντώσει εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες στις περιοχές που ελέγχει, συμπεριλαμβανόμενων και των χριστιανών, των Γιαζίντι, των σιιτών μουσουλμάνων, των Τουρκμενίων και των σιιτών Σαμπάκ.

Στο Ιράκ, οι αρχές της Βαγδάτης αποφάσισαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα, που φέτος πέφτουν μια μέρα μετά τον εορτασμό της γέννησης του προφήτη Μωάμεθ, σε μια ένδειξη αλληλεγγύης προς την κοινότητα των χριστιανών, με πυροτεχνήματα και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο 25 μέτρων που έχει τοποθετηθεί σε δημόσιο πάρκο. Στον προσφυγικό καταυλισμό ανατολικά της πόλης, παιδιά άκουσαν χριστουγεννιάτικα κάλαντα και χόρεψαν με έναν Άγιο Βασίλη υπό ιρακινή μουσική.

Σύμφωνα με τον ιρακινό χριστιανό βουλευτή Ίμαντ Γιοχάνα, το ΙΚ έχει εκδιώξει πάνω από 200.000 χριστιανούς από τη βόρεια περιοχή της Νινεβί, λίκνο της ανατολικής Ασσυριακής εκκλησίας. Από το 2004, είπε, πολλοί χριστιανοί έχουν απαχθεί η δολοφονηθεί, ή οι εκκλησίες τους βομβαρδιστεί και οι ίδιο εξαναγκαστεί στην εγκατάλειψη των σπιτιών τους.

Ο Γιοχάνα είπε πως ο πληθυσμός των χριστιανών στο Ιράκ έχει πέσει από το 1,3 εκατομμύρια (απογραφή του 1997) στους περίπου 650.000 τώρα.
Στη βία κατά χριστιανών στη Μ.Ανατολή εστιάζει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Στα «ειδεχθή φαινόμενα βίας εις βάρος χριστιανών αλλά και άλλων αθώων συνανθρώπων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής» εστιάζεται το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου.

Όπως σημειώνει: Η Εκκλησία του Χριστού «καταγγέλλει τον πόλεμον και πάσαν βίαν, ευαγγελιζομένη ειρήνην τοις μακράν και τοις εγγύς. Καταδιωκομένη  δεν καταδιώκει, αλλά προσεύχεται υπέρ των διωκτών αυτής».

Αναλυτικά, το μήνυμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου έχει ως εξής:

Η ανά τα πέρατα του κόσμου Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία βιοι σήμερον εορταστικώς, κηρύσσει εις τα μέλη της ποιμαντικώς  και μαρτυρεί εις τον κόσμον ειρηνικώς γεγονός υπερφυές και εξαίσιον, γεγονός υπερβαίνον πάσαν ανθρωπίνην έννοιαν, αντίληψιν και δύναμιν.

Το γεγονός τούτο είναι η εκπλήρωσις των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι η πραγματοποίησις της προσδοκίας των εθνών. Ο Θεός εν τη απείρω αγάπη Αυτού παρείδε τους χρόνους της αγνοίας του ανθρώπου, συνεχώρησε αυτώ τα προγεγενημένα αμαρτήματα και ανομήματα και εκάλεσεν εις θείαν εν  Εαυτώ  καινήν ζωήν, δια την οποίαν εξ αρχής επλάσθη, «Λύτρωσιν απέστειλε Κύριος τω λαώ Αυτού» (Ψαλμ. 110, 9).

Η λύτρωσις αύτη είναι ο αυτός ούτος ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού. Τούτον,«ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν  ο Θεός εις τον κόσμον, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» ( Γαλ. 4, 4) κατά τον ουρανοβάμονα  απόστολον Παύλον. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν και εκ του πληρώματος Αυτού ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος» (Ιω. 1, 4 &16) κατά τον Ευαγγελιστήν της αγάπης.

Η σάρκωσις του Λόγου, η πρόσληψις ανθρωπίνης σαρκός υπ’ Αυτού, ετελεσιουργήθη  ουχί  κατ’ ακολουθίαν των νόμων της φύσεως – «όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις» –  αλλά τη ευδοκία του Πατρός, Πνεύμα Άγιον επήλθε επί Μαριάμ την Παρθένον κόρην της Ναζαρέτ και συνέλαβεν αύτη ως άνθρωπον τον Υιόν του Θεού. Ο Υιός του Θεού εγένετο και Υιός του ανθρώπου, εσαρκώθη, ενηνθρώπησε. Η Μαριάμ εκυοφόρησε και έτεκε κατά σάρκα τον αναμενόμενον Μεσσίαν, τον Χριστόν. Τούτο συνέβη εν τόπω και χρόνω. Έλαβε χώραν εις την πόλιν ταύτην της Βηθλεέμ και το απέριττον τούτο Σπήλαιον επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου.

Τό  «ορώμενον τούτο ξένον και παράδοξον μυστήριον» είναι όντως η πλήρης αγάπης θεραπευτική συγκατάβασις του Θεού προς τον άνθρωπον. Ο Θεός δια του Ιησού Χριστού συγκατέβη, «κατέβη εις τα κατώτερα μέρη της γης»(Εφεσ.4, 9), ίνα ο άνθρωπος αποκατασταθή εις το προ της πτώσεως αυτού θεοειδές κάλλος και εις τους ουρανούς ανέβη. Κατά τον άγιον  Κύριλλον Αλεξανδρείας «ο Θεός, ο έξω της οικουμένης υπάρχων, εισβέβηκεν, επεδήμησε εις αυτήν και εποιήσατο ιδίαν την ανθρωπίνην ψυχήν, ίνα αποφήνη αυτήν αμαρτίας κρείτονα, κατεκράθη τη ανθρωπίνη φύσει, ίνα τον άνθρωπον ουρανού πολίτην εργάσηται».

Εις το μυστήριον τούτο ο Θεός εκάλεσε συνεργούς, βοηθούς και μάρτυρας. Συνεργόν εκάλεσε την αειπάρθενον Μαρίαν, ίνα δανείση την σάρκα αυτής τω Υιώ Αυτού. Βοηθόν και προστάτην εκάλεσε  Ιωσήφ τον μνήστορα, συνοδόν της Παρθένου από Ναζαρέτ εις Βηθλεέμ και συνοδόν αυτής και του θείου βρέφους από Βηθλεέμ εις Αίγυπτον. Μάρτυρας εκάλεσε εκ γης τους μάγους, σοφούς βασιλείς Περσών υπό αστέρος οδηγουμένους και απλούς ποιμένας, αγραυλούντας εις την πλησιόχωρον κώμην των Ποιμένων. Μάρτυρας εκάλεσε και εξ ουρανού, τους αγγέλους διαλαλούντας  το μυστήριον δια του ουρανίου ύμνου, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2, 14).

Ο αγγελικός ύμνος ούτος ανήγγειλε την ευδοκίαν του Θεού εις τους ανθρώπους, «του αποκαταλλάξαι τα πάντα εις Αυτόν» (Κολοσ. 1, 20) και «ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν τω Χριστώ» (Εφεσ. 1, 10), τω Σαρκωθέντι και Ενανθρωπήσαντι, «εις τόν  Οποίον κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολοσ. 2, 9), «ίνα εν Αυτώ ώσι πεπληρωμένοι» (Κολοσ. 2, 10)  και «ουκέτι ξένοι και πάροικοι αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» ( Εφεσ. 1, 19), εν τω σώματι Αυτού της Εκκλησίας, «ης Αυτός εστιν η κεφαλή» ( Κολοσ. 1, 18).

Έναντι του μυστηρίου τούτου της εν τω προσώπω του Ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού προσλήψεως, κατά χάριν θεώσεως και «συνδοξασμού» του ανθρώπου  (Ρωμ. 8, 17), οι άνθρωποι εξ αρχής έως και της σήμερον διαφόρως ετοποθετήθησαν.  Άλλοι ως οι μάγοι και ποιμένες χαίρουν επί τω αγγελικώ αγγέλματι και κύπτουν και προσκυνούν το βρέφος το τεχθέν. Άλλοι ως ο Ηρώδης ο μανιώδης μιμούμενος τον διάβολον, όστις ανθρωποκτόνος εστί αμφιβάλλουν και δυσπιστούν και ακρίτως και αδιακρίτως εκτοπίζουν εκ των πατρώων αυτών εστιών και διακινούν βιαίως ανθρώπους και μαζικώς και κατ’ άτομον καταδιώκουν και φονεύουν, αθώα τέκνα, αθώους νέους, αθώους γέροντας, απαξιούντες ούτω και ευτελίζοντες την υπό του Θεού πλασθείσαν ανθρωπίνην ζωήν. Την μανίαν του Ηρώδου φεύγων ο Χριστός, τη Θεία προτροπή, διέφυγεν εις Αίγυπτον, δηλών δια της φυγής ταύτης το αδιάβλητον παθητόν του ανθρωπίνου σώματος Αυτού, εφ’ ου εξ άλλου και το τίμιον πάθος του σταυρού εδέχθη «και ο παθητόν δια εκ νεκρών αναστάσεως Αυτού καταλέλοιπε»,κατά τον άγιον Σωφρόνιον Πατριάρχην Ιεροσολύμων.

Τα ειδεχθή φαινόμενα της βίας σήμερον εις βάρος χριστιανών αλλά και άλλων αθώων συνανθρώπων αυτών εν τη περιοχή της Μέσης Ανατολής και ανά τον κόσμον καταγγέλλει η Εκκλησία του Χριστού, επομένη τω ιδρυτή αυτής. Καταγγέλλει τον πόλεμον και πάσαν βίαν, ευαγγελιζομένη ειρήνην τοις μακράν και τοις εγγύς. Καταδιωκομένη  δεν καταδιώκει, αλλά προσεύχεται υπέρ των διωκτών αυτής. Προσλαμβάνει τον άνθρωπον δια του Βαπτίσματος εις  το σώμα Αυτής, όπερ σώμα Χριστού, και αγιάζει αυτόν και γεωργεί και διαμορφοί  εις πρόσωπον ειρηνικόν, πιστεύουσα  ότι  «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5, 9).

Τον λόγον της ειρήνης, δικαιοσύνης, συμφιλιώσεως και συνδιαλλαγής και απαρχής της βασιλείας του Θεού εις τον κόσμον, βιουμένης ήδη εν τη Εκκλησία, διαλαλεί σήμερον επί τη παγκοσμίω εορτή της χριστιανοσύνης η Μήτηρ των Εκκλησιών από του Θεοδέγμονος Σπηλαίου και της Αγίας Φάτνης και της επ  αὐτῶν Κωνσταντινείου και Ιουστινιανείου Βασιλικής της Γεννήσεως, την οποίαν διεφύλαξεν ως κόρην οφθαλμού δια μέσου των αιώνων,  και εύχεται εις το ποίμνιον αυτής εν τη δικαιοδοσία αυτής και όπου γης και εις τους προσερχομένους εκ περάτων της γης ευλαβείς προσκυνητάς την ευλογίαν, την δύναμιν και την χάριν του Άρχοντος της ειρήνης και δικαιοσύνης, του Αγγέλου της μεγάλης βουλής του Θεού, του Σαρκωθέντος, Ενανθρωπήσαντος και σαρκί εκ της Παρθένου τεχθέντος Θεού ημών Κυρίου Ιησού Χριστού.

Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ,

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ  2015
Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ
Πατριάρχης Ιεροσολύμων

"Και ο Ιησούς ήταν πρόσφυγας" το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη

Στο προσφυγικό ζήτημα εστιάζει το χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Tο μήνυμά του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου:

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καὶ πάλιν τὸν κόσμον. Καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καὶ πόνων, τῆς κρίσεως καὶ τῶν κρίσεων, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐχθροτήτων, τῶν ἀνησυχιῶν καὶ τῶν ἀπογοητεύσεων, προβάλλει μὲ τὴν ἰδίαν ὡς καὶ ἄλλοτε γοητείαν, πραγματικὸν καὶ σύγχρονον ὅσον ποτέ, τὸ μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, προτρεπόμενον ἵνα «δικαιοσύνην μάθωμεν οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (πρβλ. Ἠσ. κς΄, 9), ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β΄, 11).

Ἀτυχῶς, ὅμως, κατὰ τὴν ἐποχήν μας, πολλοὶ ἄνθρωποι σκέπτονται ὅπως ὁ ἐκτελεστὴς ἐκεῖνος τῶν νηπίων Ἡρώδης, ὁ ἄνομος καὶ ἀδίστακος, καὶ ἐξολοθρεύουν τοὺς συνανθρώπους των διὰ ποικίλων τρόπων. Ὁ στρεβλωμένος ἀπὸ τὴν ἐγωκεντρικότητά του νοῦς τοῦ ἐξουσιαστοῦ τοῦ κόσμου τούτου, ὁ ὁποῖος προσωποποιεῖται εἰς τὸ φονικὸν πρόσωπον τοῦ Ἠρώδου, εἶδε παραδόξως κίνδυνον διὰ τὴν ὑπόστασίν του τὴν γέννησιν ἑνὸς ἀθώου Παιδίου. Καὶ ὡς καταλληλότερον τρόπον διὰ τὴν προφύλαξιν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας του ἀπὸ τὸν κίνδυνον, τὸν ὁποῖον ἐνέπνεεν εἰς αὐτόν –κατὰ τὴν ἄποψίν του- ἡ γέννησις τοῦ Παιδίου, ἐπέλεξε τὴν ἐξολόθρευσίν του.

Διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὰς φονικὰς διαθέσεις τὸ Βρέφος Ἰησοῦς, διὰ τὸ ὁποῖον ὡμίλησαν οἱ Ἄγγελοι, ἠναγκάσθη νὰ φύγῃ εἰς Αἴγυπτον, καταστὰν οὕτω, θὰ ἐλέγομεν μὲ τὴν ὁρολογίαν τῆς ἐποχῆς μας, «πολιτικὸς πρόσφυξ», ὁμοῦ μετὰ Μαρίας τῆς Μητρὸς Αὐτοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ.

Εἰς τὴν ἐποχήν μας, θεωρουμένην ὡς ἐποχὴν προόδου, πολλὰ παιδία ἀναγκάζονται νὰ καταστοῦν πρόσφυγες ἀκολουθοῦντα τοὺς γονεῖς των διὰ νὰ σώσουν τὴν ζωήν των, τὴν ὁποίαν ὑποβλέπουν ποικιλώνυμοι ἐχθροί των. Τὸ γεγονὸς τοῦτο, ἀποτελεῖ ὄνειδος διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος.

Διὸ καὶ ἐπὶ τῇ Γεννήσει τοῦ Παιδίου Ἰησοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ λυτρωτοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, διακηρύττομεν ἀπὸ τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὅτι αἱ κοινωνίαι πᾶσαι πρέπει νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ἀσφαλῆ ἀνάπτυξιν τῶν παιδίων καὶ νὰ σεβασθοῦν τὸ δικαίωμά των εἰς τὴν ζωήν, εἰς τὴν παιδείαν καὶ εἰς τὴν κανονικὴν ἀνάπτυξίν των, τὴν ὁποίαν ἠμπορεῖ νὰ ἐξασφαλίσῃ ἡ ἀνατροφὴ καὶ διαπαιδαγώγησίς των ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας, μὲ βάσιν τὰς ἀρχὰς τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀλληλεγγύης, ἀγαθῶν τὰ ὁποῖα κομίζει εἰς ἡμᾶς σήμερον ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκωθεὶς Κύριος.

Ὁ τεχθεὶς Σωτὴρ καλεῖ ὅλους νὰ ἀποδεχθῶμεν τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς σωτηρίας τῶν ανθρώπων. Εἶναι ἀληθὲς ὅτι εἰς τὴν μακρὰν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν οἱ λαοὶ ἐπραγματοποίησαν πολλὰς μετακινήσεις καὶ ἐποικισμούς. Ἠλπίζομεν ὅμως ὅτι, μετὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους καὶ τὰς περὶ τῆς εἰρήνης διακηρύξεις ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ ὀργανισμῶν, αἱ σύγχρονοι κοινωνίαι θὰ ἠδύναντο νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν εἰρηνικὴν διαβίωσιν τῶν ἀνθρώπων εἰς τὰς χώρας των. Ἀτυχῶς, τὰ γεγονότα διαψεύδουν την ἐλπίδα, διότι μεγάλαι μᾶζαι ἀνθρώπων τὴν πρὸ τῆς ἀπειλῆς τῆς ἐξολοθρεύσεώς των ἀναγκάζονται νὰ λάβουν τὴν πικρὰν ὁδὸν τῆς προσφυγιᾶς.

Ἡ διαμορφουμένη αὕτη κατάστασις, μὲ τὸ διαρκῶς ὀγκούμενον κῦμα τῶν προσφύγων, αὐξάνει τὰς εὐθύνας ἡμῶν, ὅσων ἔχομεν εἰσέτι τὴν εὐλογίαν νὰ ζῶμεν εἰρηνικῶς καὶ μὲ κάποιαν ἄνεσιν, νὰ μὴ μένωμεν ἀναίσθητοι ἐνώπιον τοῦ καθημερινοῦ δράματος χιλιάδων συνανθρώπων μας, ἀλλὰ νὰ ἐκφράσωμεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἔμπρακτον ἀλληλεγγύην καὶ ἀγάπην μας, μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι κάθε εὐεργεσία πρὸς αὐτοὺς ἀποβαίνει εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ τεχθέντος καὶ σάρκα λαβόντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ὄχι ὡς βασιλεύς, ὄχι ὡς ἐξουσιαστής, ὄχι ὡς δυνάστης, ὄχι ὡς πλούσιος, ἀλλὰ ἐτέχθη ὡς γυμνὸν καὶ ἀνυπεράσπιστον Βρέφος, εἰς σμικρὸν σταῦλον, ἄνευ ἑστίας, ὅπως ζοῦν αὐτὴν τὴν στιγμὴν χιλιάδες συνανθρώπων μας, καὶ ἠναγκάσθη ἐκ τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του νὰ ξενιτευθῇ εἰς χώραν μακράν, διὰ νὰ σωθῇ ἐκ τοῦ μίσους τοῦ Ἡρώδου. Τῶν νηπίων τῶν σημερινῶν προσφύγων, θὰ ἐλέγομεν, τὸ ἀθῷον αἷμα ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα πίνουν, τοῦ δὲ Ἡρώδου ἡ ἀνασφαλὴς ψυχή «τὸ κρῖμα ἐδέξατο».

Αὐτὸ τὸ τεχθὲν καὶ εἰς Αἴγυπτον πορευόμενον Θεῖον Βρέφος εἶναι ὁ πραγματικὸς ὑπερασπιστὴς τῶν σημερινῶν προσφύγων, τῶν διωκομένων ὑπὸ τῶν συγχρόνων Ἡρωδῶν. Αὐτό, τὸ Βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, «ἐγένετο τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής» (πρβλ. Α΄ Κορ.θ΄, 22), σύμμορφον πάντων ἡμῶν, τῶν ἀδυνάτων, τῶν ἐξουθενημένων, τῶν κινδυνευόντων, τῶν προσφύγων. Ἡ συμπαράστασις καὶ ἡβοήθεια ἡμῶν πρὸς τοὺς διωκομένους καὶ ἐκτοπιζομένους συνανθρώπους μας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, γένους καὶ θρησκείας, θὰ εἶναι διὰτὸν τεχθέντα Κύριον δῶρα πολυτιμότερα τῶν δώρων τῶν μάγων, θησαυροὶ τιμιώτεροι «χρυσοῦ καὶ λιβάνου καὶ σμύρνης» (πρβλ. Ματθ.β΄, 11), πλοῦτος πνευματικὸς ἀναφαίρετος καὶ μόνιμος, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ φθαρῇ

ὅσοι αἰῶνες καὶ ἐὰν παρέλθουν, ἀλλὰ θὰ μᾶς ἀναμένῃ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Ἂς προσφέρωμεν ἕκαστος ὅ,τι δυνάμεθα εἰς τὸν ἐν τῷ προσώπῳ τῶν προσφύγων ἀδελφῶν μας ὁρώμενον Κύριον. Ἂς προσφέρωμεν εἰς τὸν ἐν Βηθλεὲμ τικτόμενον σήμερον μικρὸν Χριστὸν αὐτὰ τὰ τίμια δῶρα τῆς ἀγάπης, τῆς θυσίας καὶ τῆς φιλανθρωπίας, μιμούμενοι τὴν Αὐτοῦ εὐσπλαγχνίαν, καὶ ἂς προσκυνήσωμεν Αὐτὸν μετὰ τῶν ἀγγέλων, τῶν μάγων, τῶν ἁπλοϊκῶνποιμένων, κράζοντες τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14), σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις.

Ἡ χάρις καὶ τὸ πλούσιον ἔλεος τοῦ πρόσφυγος Βρέφους Ἰησοῦ εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν!

Χριστούγεννα ‚βιε΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν